Plantun de Prouvènço

Pèr coumpara dos planto d'encò nostre

Taraxacum officinale & Puccinellia festuciformis

fotò
fotò
Pisso-chin

Taraxacum officinale

Asteraceae Compositae

Àutri noum : Pisso-can, Pisso-au-lié, Mourre-pourcin, Cicourèio-de-prat, Engraisso-porc.

Noms en français : Pissenlit officinal, Dent de lion.

Descripcioun :
Vaqui lou mai coumun di pisso-chin. L'avès segur recouneigu emé si fueio retaiado en rouseto sènso alo, soun cepoun espés, si flour soulitàri (coumpausado) en aut de si pecou boutis. Lis akène soun gris clar e li bratèio (un pau banarudo o noum) revessado sus la cambo. Sian revengu, après proun de chanjamen au noum latin d'óurigino dins aquéu group RUDERALIA.

Usanço :
Ei bessai ço que se fai de miés dins l'ensalado champanello. Lou poudès culi tre li pluèio d'autouno e fin qu'en mai en mountagno. Lou pisso-chin èi vertuous contro li mau de fege, lou quiéu tapa e mai encaro. Oublidès pamens pas qu'èi diureti, lou pisso-chin.

Port : Erbo
Taio : 10 à 60 cm
Fueio : basalo
Tipe bioulougico : Emicriptoufite
Cicle bioulougico : Planto renadivo

Gènre : Taraxacum
Famiho : Asteraceae
Famiho classico : Compositae
Tribu : Cichorieae
Ordre : Asterales

Coulour de la flour : Jauno
Petalo : >5
Ø (o loungour) enflourejado : 2 à 3,5 cm
Flourido : Printèms Autouno

Sòu : Ca
Autour basso e auto : Pancaro entresigna
Aparado : Noun
Remarco : Ensalado champanello
Mars à óutobre

Liò : Champ - Prado umido - Bos clar
Estànci : Mesoumediterran à Subaupen
Couroulougi : Éurasiatico-Cèntre-Ouèst
Ref. sc. : Taraxacum officinale F.H.Wigg., 1780 (= Taraxacum dens-leonis subsp. officinale (Lyons) Douin, 1923 )

fotò
fotò
Glicerìo

Puccinellia festuciformis

Poaceae Graminaceae

Nom en français : Glycérie.

Descripcioun :
La glicerìo, Puccinellia festuciformis, trachis dins la sansouiro e àutri relarg sala. Fai un pau pensa à uno petugo emé sis espigueto de de 5 à 10 mm (mai eici li lemma soun membranouso e gaire pounchudo). D'efèt, fai de grand brout acoulouri de vióulet (glumo e lemma roso-vióuleto e bourdado de blanc). La fueio d'en aut èi proun longo e enguèno la baso de l'enflourejado ; aquelo fai de 10 à 30 cm. La subsp. presentado eici, ié dison festuciformis (glumo d'en bas > 2,2 mm e d'en aut >3 mm emé d'antèro longo - > 1,7 mm).

Usanço :
Couneissèn pas d'usanço particuliero pèr aquelo planto. Escriéure au site se n'en sabès mai.

Port : Erbo
Taio : 40 à 60 cm
Fueio : costo paralèlo
Tipe bioulougico : Emicriptoufite
Cicle bioulougico : Planto renadivo

Gènre : Puccinellia
Famiho : Poaceae
Famiho classico : Graminaceae

Ordre : Poales

Coulour de la flour : Verdo
Petalo : ges
Ø (o loungour) enflourejado : 10 à 30 cm
Flourido : Printèms - Estiéu

Sòu : NaCl
Autour basso e auto : Pancaro entresigna
Aparado : Noun
Mai à avoust

Liò : Sansouiro - Palun
Estànci : Mesoumediterran
Couroulougi : Estenoumediterrano
Ref. sc. : Puccinellia festuciformis (Host) Parl., 1850

Partisoun en Prouvènço : CCC à C : mai o mens coumuno ; R à RRR : pulèu o forço raro ; "ges" dins aquéu relarg.
fotò Rose Plano Auto Basso Safrouso Preaupenco Marino Aup
ges
CC
ges
RR
C
ges
ges
ges

Taraxacum officinale & Puccinellia festuciformis

CCC
CCC
CCC
CCC
CCC
CCC
CC
CC

Coumpara Pisso-chin emé uno autro planto

fotò

Coumpara Glicerìo emé uno autro planto

fotò